Eg og min mor

 Whiplash(2014)

Først og fremst, kva handler den om? Ikkje skolegang, ikkje trommer og ikkje musikk. For meg handla den om ein ung mann med store draumer som kjem under innflytelse av ein eldre karismatisk og ekstremt narsissistisk lærar. Ein som er villig til å pushe the limits av elevene for å oppnå legendarisk status for eleven(og seg selv), der de fleste av oss hadde knust skarptromma over hodet hans(uten sjangs, Simmens virker sterk.)

Skuespelet er top notch sammens med alt annet. Eg satt lite i ro under sjåinga, følgte med på beatet då mesteparten av filmen har eit lydspor med trommer. Simmons fortjener virkelig Oscaren han vant, for prestasjonen er like intens og bra som Hopkins i Silence of the Lambs.

Miles Teller som Neiman, ståande applaus frå meg. Alt stakkars Neiman må gå gjennom. Han må gi slipp på sin love of his life for å oppnå drømmen. Han må oppleve ydmykelser, bli slått fysisk og mentale overgrep frå ein som er narssisist, som lyver og viser sårbarhet når alt var berre falskt. Han lyver om en stjerne-elev som mistet livet i bilulykke, når han egentlig hengte seg, rett og slett pga depresjon frå sin tid med Fletcher som sin lærer.

Og då kan slutten diskuteres, og som er grunnen til at eg trekker en halv, muligens ein heil stjerne; Var det siste minuttet vi såg ei scene der 1. Fletcher gir sin anerkjennelse: "YES, du er best"? Og vil det si at Fletcher hadde rett angående sin teori om sine lærermetoder? 

ELLER

2. Var det slik at Neiman blei så oppslukt av musikken han braut sin innflytelse og berre gjorde det han kan best; å spille trommer, til sin lærers forbauselse? 

Eg trur filmen gikk for nr 1. Ja, man skal jobbe hardt for suksess, veldig hardt til blodet renner og vi må huske at klapping på ryggen gjer meir skade enn gode, men til hvilken pris i denne filmen? Her finnes mange geni på mange områder som i sport, kunst, etc, men 99% av tilfella trur eg det er det indre drivet og medfødt talent som skaper et geni, og med riktig veiledning. Trur ikkje Karstein Warholm måtte gå gjennom torturen som Neiman måtte. Leif Olav Alnes virker som ein herlig type!

Det kan tenkes at dei få som ikkje liker filmen er dei som reagerer med så mykje avsky mot Fletcher dei ikkje klarte resten av filmen. Det gjorde eg ikkje. Eg håpte på at Fletcher skulle få angre på sitt bakholdsangrep, sin store hevn med å ydmyke Neiman på storscenen, at den store læreraren mistet ansikt og aldri fikk stå på ei scene igjen. Det er det han fortjener, that sonofabitch. Og kva skjedde vidare? Blei han temmet? Nei, tipper han tok all ære for Neimans innsats, og fekk fortsette på skulen, og fortsette å ødelegge mennesker og deira drømmer. Neiman var akkurat ute av det narsissistiske grepet til Fletcher, og han fikk grepet på han igjen. Eg såg på slutten som ei katastrofe for Neiman. 

4 1/2  av fem stjerner.